Medycyna ratunkowa - wypalenie zawodowe

Objawy wypalenia zawodowego mogą być różne. Część osób nawet może nie zdawać sobie sprawy, że zmaga się z wypaleniem zawodowym i dopiero po la­tach to sobie uzmysławia.

W sposób oczywisty przy wypaleniu praca przestaje dawać satysfakcję i wpływa na nasze zachowanie: 

• mniej przejmujemy się pacjentami, jesteśmy dla nich mniej przyjaźni, zirytowani ich pytaniami; nie słuchamy ich, 
• izolujemy się lub jesteśmy mniej przyjaźni dla personelu, z którym pracujemy, 
• mniej dbamy o dokładność przy prowadzeniu dokumentacji medycznej, 
• wyrażamy swoją frustrację przy pacjentach czy personelu, 
• popełniamy błędy, których wcześniej nie popełnialiśmy, niektóre z nich mogą zaszkodzić pacjentom lub personelowi, 
• spóźniamy się do pracy lub przedłużamy posiłki przed powrotem do pracy, 
• nie mamy pomysłów, nawet jeśli wcześniej mieliśmy ich mnóstwo, jakbyśmy nie mieli nic do powiedzenia czy podzielenia się z innymi, 
• czujemy, że wszystko, co robimy, robimy źle, że nie jesteśmy zdolni do wyzwań, tracimy pewność siebie, nie dotrzymujemy terminów, 
• przyjmujemy wszystko personalnie, złościmy się, odbieramy inne osoby jako krytykujące nas i nieprzychylne, 
• źle sypiamy bądź pomimo wystarczającej ilości snu jesteśmy przewlekle niewy­spani, nasze sny są mało skomplikowane, bez polotu, 
• odczuwamy napięcie wewnętrzne lub przewlekłe bóle: w klatce piersiowej, brzucha, duszność, ćmienie w głowie lub zawroty głowy, 
• nie możemy się skoncentrować, myśli uciekają przy czytaniu książki, oglądaniu filmu, próbie uczenia się czy przeczytania dokumentacji medycznej pacjenta,
• cały czas jesteśmy znudzeni, nic nas nie porusza, ciekawe przypadki nie wyda­ją się godne poświęcenia chwili, już przecież „wyrośliśmy z takiego pasjono­wania się pacjentami”,
• jesteśmy nieprzyjemni dla otoczenia.